Ik heb een tuintje, niet groot maar heel fijn om te zijn. Elke dag ga ik kijken hoe het er is, hoe doen de planten en bloemen het? Hoe doen de appeltjes het aan de boompjes die ik vorig geplant heb en pluk ik 's avonds de kruiden die ik in mijn maaltijd wil verwerken. Heerlijk, wat een genot.
Het groeit en bloeit, het lijkt allemaal vanzelf gaan. Het staat er mooi bij, maar toch weet ik dat het niet altijd makkelijk is voor mijn tuintje om er zo mooi bij te staan. Het weer speelt parten en slakken en andere tuinbewoners die de malse blaadjes weten te vinden en voorgoed verminken voordat ze goed en wel zich hebben kunnen laten zien. Of het wordt 'te druk' in mijn tuintje omdat het zo goed gaat dat alle planten meer ruimte in beslag nemen en elkaar bevechten voor een grotere plek. Ik kan me zo voorstellen dat het een drukte van jewelste is in elke bloem en plant om er zo mooi bij te staan en er zo vredig en schitterend uit te zien. Al die wortels die zich een weg banen door de grond op zoek naar voedsel, naar water en dan moet dat allemaal vervoert worden door de stelen, stammen en bladeren om zo tot het mooiste resultaat te komen met fris, groen blad en schitterende bloemen waarmee de bestuivers worden aangetrokken. Ze doen hun best maar zonder een beetje geluk in de vorm van gunstige omstandigheden is het een stuk moeilijker.
Ik denk dat het misschien niet zo heel veel verschilt van ons mensen. Bij ons is tenslotte hetzelfde proces gaande. We proberen onszelf te voorzien van allerlei voedsel, om onszelf zo goed mogelijk te verzorgen en te ontwikkelen en we hopen daarmee het mooiste naar buiten te brengen. Net als bij de planten in mijn tuintje hebben we te kampen met tegenslagen, met gebrek of te grote overvloed, of met anderen die ons benijden of anderszins, met ziektes of andere vervelende omstandigheden. En net zoals bij de planten hebben we ook geluk nodig om ons te helpen met onze groei. We laten het niet altijd zien aan de buitenkant maar het kan van binnen behoorlijk moeilijk zijn om alles zo goed mogelijk door te laten gaan in ons leven
Daarom hierbij bewondering en een stralende glimlach voor al wat groeit en bloeit, voor iedereen die zo hard aan het werk is om er iets moois van te maken. Voor jezelf, voor elkaar, voor de wereld, de aarde, om je licht zo mooi mogelijk te laten schijnen. Het geeft de wereld een prachtig kleurrijk aanzicht, het verrijkt en geeft net als mijn tuintje aanleiding om van te genieten. Dank je wel mooie mensen, mooie wereld voor alles waar we elke dag weer van mogen genieten.
©Monique van den Bel 2012
Het groeit en bloeit, het lijkt allemaal vanzelf gaan. Het staat er mooi bij, maar toch weet ik dat het niet altijd makkelijk is voor mijn tuintje om er zo mooi bij te staan. Het weer speelt parten en slakken en andere tuinbewoners die de malse blaadjes weten te vinden en voorgoed verminken voordat ze goed en wel zich hebben kunnen laten zien. Of het wordt 'te druk' in mijn tuintje omdat het zo goed gaat dat alle planten meer ruimte in beslag nemen en elkaar bevechten voor een grotere plek. Ik kan me zo voorstellen dat het een drukte van jewelste is in elke bloem en plant om er zo mooi bij te staan en er zo vredig en schitterend uit te zien. Al die wortels die zich een weg banen door de grond op zoek naar voedsel, naar water en dan moet dat allemaal vervoert worden door de stelen, stammen en bladeren om zo tot het mooiste resultaat te komen met fris, groen blad en schitterende bloemen waarmee de bestuivers worden aangetrokken. Ze doen hun best maar zonder een beetje geluk in de vorm van gunstige omstandigheden is het een stuk moeilijker.
Ik denk dat het misschien niet zo heel veel verschilt van ons mensen. Bij ons is tenslotte hetzelfde proces gaande. We proberen onszelf te voorzien van allerlei voedsel, om onszelf zo goed mogelijk te verzorgen en te ontwikkelen en we hopen daarmee het mooiste naar buiten te brengen. Net als bij de planten in mijn tuintje hebben we te kampen met tegenslagen, met gebrek of te grote overvloed, of met anderen die ons benijden of anderszins, met ziektes of andere vervelende omstandigheden. En net zoals bij de planten hebben we ook geluk nodig om ons te helpen met onze groei. We laten het niet altijd zien aan de buitenkant maar het kan van binnen behoorlijk moeilijk zijn om alles zo goed mogelijk door te laten gaan in ons leven
Daarom hierbij bewondering en een stralende glimlach voor al wat groeit en bloeit, voor iedereen die zo hard aan het werk is om er iets moois van te maken. Voor jezelf, voor elkaar, voor de wereld, de aarde, om je licht zo mooi mogelijk te laten schijnen. Het geeft de wereld een prachtig kleurrijk aanzicht, het verrijkt en geeft net als mijn tuintje aanleiding om van te genieten. Dank je wel mooie mensen, mooie wereld voor alles waar we elke dag weer van mogen genieten.
©Monique van den Bel 2012
RSS-feed