Op de vleugels van engelen

Engelen spreken tot onze verbeelding, al eeuwenlang. Ze roepen beelden op van zachtheid, liefde, goddelijkheid, behulpzaamheid enzo. Iedereen denkt er weleens over na of ze bestaan of niet en ze worden of omarmd en verwelkomd of buiten de deur gehouden. Maar het maakt mijns inziens niet uit wat wij ervan denken. Wat wij toedichten aan het begrip 'engel' zijn eigenschappen waar wij allemaal over beschikken. Zij zijn onze goddelijke oorsprong, onze natuurlijke staat van zijn en dat is niet voor engelen alleen. Dat is universeel en in alles en iedereen, maar de engelen laten het ons zien. We hoeven er niets voor te doen, het is er allemaal al. Het is aan ons om dat goddelijke in ons te erkennen en te laten "spreken" in ons denken en doen. En velen doen dat al en leven vanuit compassie, liefde en vreugde en geven ons dagelijks de inspiratie die we zoeken. Net zoals de vele engelen die ons helpen op ons pad vanuit de ongeziene wereld. Zelfs als we ze niet erkennen. Maar zou het niet leuk zijn voor ze als we af en toe eens stil staan en onze gedachten in erkenning en dankbaarheid naar ze uitsturen en te zien of ze er zijn? En wie weet ervaren we weer het gevoel van hoe we allemaal gedragen worden op de vleugels van engelen.
​
©Monique van den Bel 2012

---