Ik was in Engeland en heb daar een cursus gevolgd aan de Arthur Findlay College, een school voor mediums en helderzienden. Aangezien ik er wel eerder ben geweest heb ik daar inmiddels al heel wat mensen ontmoet. In het begin verbaasde het me hoeveel nationaliteiten er vertegenwoordigd waren, al die mensen die de moeite nemen om van de andere kant van de wereld daar een cursus te volgen. Wat ook opviel was de leeftijdcategorie van de deelnemers: van 16-91. Jonger mag niet, maar ouder wel :) 
Het programma van een week is heel intensief en vergt nogal wat van de deelnemers. En als ik thuis kom na een week merk ik dat ik ineens 2 dagen uitslaap wat ik anders nooit doe. Maar hoe oud ze ook zijn, de cursisten doen meestal aan alles mee. Ik vraag weleens aan iemand van hoge leeftijd waarom ze (nog) komen, want ze weten en kunnen al zoveel en vaak werken ze al zo lang samen met degenen in de geestenwereld. Maar het antwoord is meestal dat ze altijd blijven leren en ontwikkelen en nooit te oud zijn om iets over het werken met spirit te weten te ontdekken. Of ze vinden het zo fijn om anderen te zien werken of alleen maar om een weekje 'vakantie' te houden in de college want dat is toch voor velen een tweede thuis.
En zo is het ook, we zijn nooit te oud. Niet te oud om te leren, te ontdekken of om onszelf te ontwikkelen als persoon, spiritueel. Soms hoor ik mensen zeggen dat ze te oud zijn, maar dat is volgens mij niet mogelijk als het over onze ontwikkeling gaat. Dat blijft altijd doorgaan. En dat is ook het mooie van het leven, het maakt dat we elke keer onszelf vernieuwen, open blijven staan voor iets anders dan wat we al weten en daardoor onszelf, onze geest jong houden.
Ik ben een groot voorstander van 'nooit te oud' en geef hierbij al die mensen die door blijven gaan een dikke pluim.


©Monique van den Bel 2012

De mens trekt grenzen, verdeelt, benoemd, onteigend en eigend toe, maar wat één is blijft altijd één.
Neem bijvoorbeeld een bergketen. Het is één keten en het maakt niet uit dat er sprake is van opsplitsing door landen, of dat z'n westflank een andere naam heeft dan zijn oostflank. Dat de mensen vechten om eigendom over de bergen of het land er omheen, er een andere wetgeving hebben, een andere taal spreken, er iets anders mee doen dan aan de andere kant van de door hen getrokken grens. De bergketen is altijd een en ziet geen onderscheid maar éénheid.
Zo is het ook met ons mensen. Wij zijn één. Wij maken allen deel uit van een groter geheel, een Al, God, Grote Geest, Bron of hoe je het ook wilt noemen. Ook al ziet iedereen zich als een individu, een op zich staand geheel los van de ander, met een andere naam, nationaliteit, beter of minder, enz. Het maakt niet uit, feit blijft dat we één zijn.
Wij maken deel uit van het groter geheel, zijn een onderdeel daarvan, een onderdeel van onze oorsprong. Dat wat ons allen verbindt en wat ons allen een maakt is dat deel van het goddelijke wat we met elkaar gemeen hebben. Wij zijn allemaal het Geheel, wij zijn allemaal Eén.

©Monique van den Bel 2012