Even niets
Ik vind het heerlijk om ergens mee bezig te zijn, iets te doen. En als de energie goed is, stroomt het en gaat het als vanzelf. Het kost me geen moeite. 
Maar soms is dat anders. Soms staan er zoveel dingen om mijn lijstje die ik wil of moet doen, dat het me een gevoel geeft alsof er niets uit mijn handen komt. De lijst lijkt steeds aangelengd te worden met nieuwe dingen en wat ik ook doe er komt geen einde aan. 
Op de een of andere manier denk ik dan in termen van 'dan ben ik klaar' of 'dan kan ik gaan relaxen' wat ik anders niet heb. Maar dat moment komt niet. Althans niet vanzelf. En dan is er ineens dat besef, het moment dat ik me weer herinner. Oh ja, niets doen, tijd nemen om te relaxen, niet werken, weg met de lijstjes.
Nog steeds is het raar om dat te doen of liever gezegd niet te doen. Althans voor mij met mijn achtergrond van nuttig zijn, opbouwen en de handen uit de mouwen steken. Het is alsof het in mijn ziel gebrand is met als gevolg dat ik mij schuldig voel als ik niets doe. Ik weet best dat dat niet hoeft en dat er niets ergs gebeurt als ik het allemaal laat 'waaien' want inmiddels heb ik daar ook al wat ervaring in. En toch kom ik af en toe weer op dat punt dat ik mij herinner, het 'oh ja' moment. Het moment waarop ik weer weet dat in mijn poging alles te doen ik tot niets meer kom. Hoe paradoxaal ook, het beste is als ik alles uit mijn handen laat vallen en niets doe. 
Zodra ik me dat herinner, komt alles weer los te zitten, stroomt de energie weer en kom ik weer tot iets. Maar ik neem wel even een moment voor mezelf, voor niets. Even lekker niets doen, wat lummelen, rondhangen ofzo. Hoe lang dat duurt dat zie ik wel, ik zet er geen klok bij om te timen. Het duurt zo lang het duurt. Maar ik voel me goed en ik weet ook dat de ideeén, de inspiratie weer gaan komen en de boel weer gaat stromen. Wat een heerlijk moment om dat weer te voelen en te laten zijn. 
Wat is het heerlijk om niets te doen!