De mooie kanten van de Coronatijd

Ja die zijn er ook en dagelijks hoor ik van mensen die in mijn praktijk komen dat ze er toch "stiekem" van genoten hebben.

Het is blijkbaar niet vanzelfsprekend om dat te zeggen, alsof het niet mag. Ja het heeft veel leed gebracht en dat is nog niet voorbij, maar zoals met alles; elk nadeel heeft ook zijn voordeel.

Wat vooral naar voren komt is dat men teruggeworpen is op zichzelf. Door gebrek aan contact met anderen en weinig of geen afleiding gebeurde er innerlijk van alles. Vaak onrust en verzet, onzekerheden en angsten. Maar door de langere tijd waarin we in de social distancing zaten kwamen er waardevolle inzichten en werd het ook weer opgelost. Daarvoor in de plaats kwam dan waardering voor de stilte en voor de andere manier van leven.

Sommige verbazen zich over hoe fijn de 1,5 afstand voor ze is. Mensen zijn sensitieve wezens en onze normale levensstijl gaat daar over het algemeen aan voorbij. We zitten juist in elkaars energieveld en nu blijkt dat dat helemaal niet zo prettig is als men dacht. De 1,5 meter afstand maakt dat zij bij zichzelf kunnen blijven en dat voelt goed.  Dit heeft ook de aandacht gevestigd op wensen voor een nieuwe inrichting van werk en naar het werk gaan.

Het is dus ook een tijd geweest, en nog, van opruimen van het oude, van bewustwording en van inspiratie voor de toekomst. Waar sta ik? Hoe zie ik de wereld waarin ik wil leven? Hoe kan ik mijn werk, mijn leven inrichten dat ik deze waardevolle ervaringen daarin mee kan nemen?
Dit maakt dat ondanks dat het lijkt dat we weer terug gaan naar "normaal" er toch een onderliggende verandering gaande is. Een waarin keuzes gemaakt worden voor een ander leven, voor spiritualiteit, voor wat echt belangrijk is en voor een nieuwe wereld met oog voor het leven zelf.
Mijns inziens zeker onderwerpen die genoemd en hardop uitgesproken mogen worden.

---